سندرم استرس تیبیال داخلی یا شین اسپلینت
سندرم استرسی تیبیال داخلی (MTSS) یا سندرم شین-اسپلینت یک بیماری درد بالینی است
به عنوان یک درد ناشی از ورزش در امتداد مرز استخوان پشت استخوان ران (سومین انتهایی) ناشی از تکراری تعریف شده است.
استرس بارگذاری هنگام دویدن و پریدن و لمس بیش از طول ≥5 سانتی متر متوالی را تحریک می کند.
انجمن پزشکی آمریكا (AMA) به عنوان “درد و ناراحتی در پا در اثر دویدن مكرر بر روی سطوح سخت یا استفاده بیش از حد از خم كننده های پا در مجامع آسیب دیدگی ورزشی”
توصیف اصطلاحات پیشنهادی سندرم استرس بركنر و كان:
- كششی التهابی را از جنبه تیبیاال پا در دوندگان
- پریوستیت داخلی كشش تیبیا
- پریوستیت تیبیال میانی
سندرم استرس تیبیا درد را می تواند از جنبه خارجی جلوی پا یا قسمت داخلی پشت پا باشد.
درد شین اسپلینت به طور معمول از آغاز فعالیت شروع می شود اما با ادامه فعالیت کاهش می یابد.
در ابتدا ، درد فقط بلافاصله پس از برخورد پاشنه در هنگام دویدن یا راه رفتن به زمین احساس می شود.
اگر فرد به دویدن خود ادامه دهد ، درد در طول هر مرحله رخ می دهد و در نهایت ثابت می شود.
درد معمولاً با استراحت از بین می رود.
درد می تواند در قسمت جلوی یا پشت ساق زیر زانو ایجاد شود.
دلایل ایجاد عارضه شین اسپیلنت
- فوتبال
- بسکتبال
- دو میدانی
- پرش از ارتفاع
به دلیل فشار و ضربه های مکرری که به پا وارد می کنند، بیشتر از افراد عادی دچار این عارضه می شوند.
همچنین افرادی که در هنگام پیاده روی و دویدن کفش های نامناسب می پوشند نیز به شدت در معرض ابتلا به این بیماری و عارضه قرار دارند.
همچنین افرادی که دچار شکستگی در نواحی ساق پا، استخوان تیبیا و یا صافی کف پا هستند، بیشتر از افراد دیگر دچار این عارضه می شوند.
جالب است بدانید افراد مبتلا به آرتروز های پا به شدت در معرض ابتلا به این عارضه قرار می گیرند.
یخ ، مسکن ، استراحت و ورزش های کششی می توانند به شما کمک کنند.
نیروهای ضربه ای مکرر در پاها در هنگام دویدن یا راه رفتن شدید (مانند پیاده روی) می توانند عضلات و تاندون های پا را بیش از حد بار بیاورند و باعث ایجاد درد در مفصل ران شوند.
چرخش بیش از حد پا به بیرون به سمت خارج از پا (supination) نیز ممکن است باعث ایجاد یا تشدید آتل شکم شود
دویدن باید تا زمانی که بدون درد باشد متوقف شود.
استفاده از یخ و استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) می تواند درد را تسکین دهد.
شرطی سازی را می توان با ورزش های جایگزین مانند شنا حفظ کرد.
هنگامی که درد شین شروع به فروکش کردن کرد ، می توان تمریناتی برای کشش و تقویت عضلات پاها مانند ورزش دسته دسته انجام داد.
تمرینات برای جلوگیری از عود مجدد مهم هستند.
پوشیدن کفش های حمایتی با شمارنده های پاشنه سفت و محکم و حمایت از قوس و جلوگیری از دویدن مداوم روی سطوح سفت و سخت ممکن است از تکرار آتل های زخم جلوگیری کند.